Mobilność nr 4: szkolenie metodyczno - językowe pt. "Pronunciation and Storytelling: A complete approach to comfortable intelligibility with Adrian Underhill"
Termin: 3-14 sierpnia 2017 roku
Organizator: Bell, Cambridge, Wielka Brytania
Termin: 3-14 sierpnia 2017 roku
Organizator: Bell, Cambridge, Wielka Brytania
Cele udziału w szkoleniu zgodnie z Europejską Ścieżką Kształcenia:
1. Udoskonalić znajomość języka angielskiego na poziomie pojedynczych dźwięków i słów z wykorzystaniem tablicy fonicznej oraz na poziomie całych zwrotów i zdań (connected speech).
2. Poznać miejsca i sposoby artykulacji poszczególnych dźwięków, wybranych wyrazów i zwrotów.
3. Poprawić umiejętności komunikacyjne w języku angielskim.
4. Rozwinąć umiejętność autoprezentacji poprzez opowiadania i improwizację.
5. Odświeżyć i pogłębić wiedzę na temat kultury Wielkiej Brytanii.
6. Odświeżyć i rozwinąć wiedzę metodyczną dotyczącą nauczania języka angielskiego.
7. Wymienić się doświadczeniami i wiedzą z nauczycielami z innych części świata, wzajemnie się inspirować.
2. Poznać miejsca i sposoby artykulacji poszczególnych dźwięków, wybranych wyrazów i zwrotów.
3. Poprawić umiejętności komunikacyjne w języku angielskim.
4. Rozwinąć umiejętność autoprezentacji poprzez opowiadania i improwizację.
5. Odświeżyć i pogłębić wiedzę na temat kultury Wielkiej Brytanii.
6. Odświeżyć i rozwinąć wiedzę metodyczną dotyczącą nauczania języka angielskiego.
7. Wymienić się doświadczeniami i wiedzą z nauczycielami z innych części świata, wzajemnie się inspirować.
Sprawozdanie nauczyciela uczestniczącego w szkoleniu:
W dniach od 2 do 14 lipca 2017 roku brałam udział w szkoleniu metodyczno – językowym pt. „From pronunciation to storytelling: a complete approach to comfortable intelligibility with Adrian Underhill" (“Od wymowy do opowiadania historii – kompleksowe podejście do zadowalającego poziomu bycia zrozumiałym z Adrianem Underhillem) zorganizowanym przez Bell w Cambridge w Wielkiej Brytanii. W kursie brali udział nauczyciele różnych typów szkół (od podstawówki po szkoły średnie) z różnych szkół na całym świecie oraz australijski początkujący aktor. Zajęcia odbywały się od poniedziałku do piątku od 9.00 do 15.30. Kurs obejmował 30 lekcji tygodniowo. Każde z zajęć trwało 90 minut. W ramach kursu można było uczestniczyć w dodatkowych wykładach i seminariach. Podczas kursu byłam zakwaterowana na kampusie uniwersyteckim Homerton College. Przez dwa tygodnie mogłam poczuć się jak brytyjski student, co jest marzeniem wielu ludzi na świecie. Poznałam rytm życia na typowym brytyjskim uniwersytecie. Przed przyjazdem do Cambridge organizator przekazał mi wszystkie niezbędne wskazówki o tym jak dotrzeć na kampus. Nie było z tym większych problemów, gdyż miałam okazję odwiedzić Cambridge podczas przerwy weekendowej w szkoleniu w Norwich w poprzednim roku. W dniu przyjazdu większości uczestników odbyło się spotkanie zapoznawcze a następnego dnia rano spotkanie organizacyjne. Zanim odbyły się pierwsze zajęcia kursowe, uczestnicy poznali nauczycieli prowadzących poszczególne szkolenia a oni zabrali nas na wycieczkę topograficzną po Collegu. W trakcie kursu zostaliśmy zapoznani z tabelą dźwięków opracowaną przez p. Adriana Underhilla, prowadzącego wszystkie zajęcia. Podczas pierwszego tygodnia: uczyliśmy się jak „wyprodukować” poszczególne dźwięki, w jaki sposób te dźwięki łączymy, aby poprawnie wymówić pojedyncze wyrazy, jak poprawnie je akcentować, jak uczyć nowego słownictwa w oparciu o podobną wymowę, w jaki sposób poprawiać błędy uczniów, w jaki sposób łączymy słowa podczas mowy łączonej (connected speech), prezentowaliśmy w jaki sposób do tej pory uczyliśmy wymowy, ocenialiśmy skuteczność poszczególnych prezentacji, uczyliśmy siebie nawzajem poprawnej wymowy wykorzystując tabelę dźwięków p. Underhilla, prezentowaliśmy nasze pomysły na wykorzystanie jej w naszej codziennej pracy. Drugi tydzień kursu był poświęcony sztuce storytellingu, czyli opowiadaniu z pamięci bajek, historyjek itp. W tym tygodniu każde zajęcia rozpoczynała prezentacja poszczególnych uczestników kursu wybranego przez siebie wiersza. Podczas prezentacji należało zwracać uwagę na poprawną wymowę i intonację oraz ogólny przekaz. Podczas pierwszych zajęć prowadzący przedstawił nam kilka modelowych opowiadań. Było to dla nas niesamowite przeżycie, p. Underhill doskonale operował głosem, prezentując nam swoje umiejętności aktorskie. Następnie analizowaliśmy poszczególne opowiadania, ich bohaterów, poszczególne wątki oraz jakich sztuczek / trików należy użyć aby wprowadzić odpowiedni klimat opowiadania. W następnych dniach przekonaliśmy się, że nie jest to bardzo łatwa sprawa, jeśli chcemy wypaść dobrze przed naszą „widownią”, ale bardzo potrzebna w zawodzie nauczyciela. Następnym etapem była analiza poprawnej wymowy i intonacji. Uczyliśmy się jak operować głosem, jak zmieniać jego ton, szybkość mówienia, w jaki sposób przyciągać uwagę widza, jak panować nad mową ciała, jak poprawnie i kiedy używać pauz. Następnie w losowy sposób zostały przydzielone uczestnikom szkolenia wybrane przez pana Underhilla, mało znane opowiadania o różnej długości i trudności. Przez kolejne dni powtarzaliśmy cały wcześniej opisany cykl, ucząc się poprawnego zaprezentowania swojego opowiadania, ćwiczyliśmy w mini grupach i parach. Wbrew pozorom było to bardzo trudne zadanie, jeśli chcieliśmy wypaść równie dobrze jak pan Underhill na początku szkolenia. W ostatni piątek kursu odbył się dwuczęściowy Story Festival podczas, którego każdy z uczestników zaprezentował swoje opowiadanie. Wszystkie były przygotowane bardzo profesjonalnie i stanowiły doskonałe podsumowanie całego kursu, pokazywały jak daleką drogę w ciągu dwóch tygodni odbył każdy uczestnik kursu.
Podczas wolnych popołudni oraz weekendu zwiedzałam Cambridge, odbyłam wycieczki do Ely, Bury St. Edmunds, Londynu. Uczestniczyłam w Festiwalu Szekspirowskim, w ogrodach King’s College obejrzałam sztukę pt. „Hamlet”. Na dole strony zamieszczam relację fotograficzną z mobilności do Cambridge.
Podczas wolnych popołudni oraz weekendu zwiedzałam Cambridge, odbyłam wycieczki do Ely, Bury St. Edmunds, Londynu. Uczestniczyłam w Festiwalu Szekspirowskim, w ogrodach King’s College obejrzałam sztukę pt. „Hamlet”. Na dole strony zamieszczam relację fotograficzną z mobilności do Cambridge.
Jak wykorzystałam i planuję wykorzystać wiedzę i umiejętności nabyte podczas szkolenia w Bell?
Udział w niniejszym szkoleniu był dla mnie bardzo ważny i pomocny w mojej dalszej pracy zawodowej. Brzmieć jak native speaker, mieć swobodę wypowiedzi i prezentacji to cel wielu nauczycieli języka angielskiego, szczególnie trudny do osiągnięcia, gdy nie mieszkamy na stałe w Wielkiej Brytanii. Ten kurs bardzo różnił od innych odbytych przeze mnie w ramach Programu Erasmus+ nie tylko ze względu na tematykę, ale głównie ze względu na to, że uczył rzeczy, których nie da się policzyć i zmierzyć. Należą do nich poprawna wymowa, intonacja, barwa i ton głosu, pewność siebie podczas prezentacji i przemówień. Z drugiej strony są to rzeczy, które mogę określić jako przysłowiową wisienkę na torcie nauczyciela, znającego dobrze sam język, posiadającego dużą wiedzę na temat kultury i historii państw anglosaskich. Poniżej przedstawiam materiały oraz linki do stron internetowych, do których wielokrotnie będę wracać podczas kolejnych lat pracy i które bardzo mogą przydać się innym nauczycielom w doskonaleniu ich warsztatu pracy.
- Blog pana Adriana Underhilla: www.adrianunderhill.com
2. Seria krótkich (2-3 min.) 40 filmów pod wspólnym tytułem „Pronunciation skills with Adrian Underhill” , przygotowanych we współpracy z wydawnictwem Macmillan Education ELT: https://www.youtube.com/watch?v=Vm3T5rCp5E0&list=PLbEWGLATRxw_2hL5hY164nvHdTpwhEOXC
Filmy stanowią swoisty kurs online dotyczący nauczania wymowy i intonacji. Jest to bardzo komfortowa forma nauki, gdyż filmy można odtwarzać wielokrotnie w dowolnym czasie. Na YouTube można znaleźć również inne filmy, dokumentujące przeprowadzone przez p. Underhilla szkolenia dotyczące tej samej tematyki.
3. Inne materiały dotyczące nauczania wymowy przez p. Underhilla można znaleźć pod adresem: http://www.onestopenglish.com/skills/pronunciation/pronunciation-skills-with-adrian-underhill/
4. Dlaczego powinniśmy korzystać z tablicy dźwięków p. Underhilla?
Bardzo często nauczyciele pomijają nauczanie wymowy i intonacji uważając, ze nauka słownictwa, gramatyki lub doskonalenie poszczególnych umiejętności jest ważniejsze. Często wynika to z faktu, że nie potrafią tego robić, gdyż ich nauczyciele też tego nie robili. Większość nauczycieli, którzy znajdują czas na nauczanie wymowy i intonacji robią to poprzez serię powtórek za modelem. Pan Underhill uważa, że powinniśmy uczniom wyjaśnić, które części naszego ciała jamy ustnej i mięśnie biorą udział w produkcji poszczególnych dźwięków i jak należy je „użyć”. Aby zobrazować różnicę pomiędzy poszczególnymi dźwiękami opracował ich tablicę w wersji dla odmiany brytyjskiej i amerykańskiej. Tablicę w wersji online można znaleźć klikając w ten link. Zawiera ona informacje jak i gdzie powstają poszczególne dźwięki. Zawiera ona 12 samogłosek i 8 spółgłosek. Szczegóły korzystania z tabeli znajdują się w powyższych linkach a poniżej przedstawiam kilka podstawowych ćwiczeń:
- Umieść tablicę w widocznym dla wszystkich uczniów miejscu, ewentualnie wyświetl jej wersję online. Naucz uczniów wymowy poszczególnych dźwięków, wskazując je i prosząc o powtórzenie. Następnie wskazuj na poszczególne dźwięki na tablicy i proś, aby je nazywali;
- Poproś dowolnego ucznia, aby wymawiał wybrany przez niego dźwięk, wskazuj na tablicy dobry lub zły dźwięk. Jeśli nauczyciel wskazuje poprawny dźwięk, uczniowie siedzą, jeśli zły to wstają. W przypadku wprowadzania uczniów w błąd, czynność powtarzamy dopóki nauczyciel nie wskaże poprawnego słowa. Następnie prosimy kolejnego ucznia o wymówienie nowego dźwięku;
- Ucząc nowe słowo, zapisz je na tablicy i zapytaj uczniów ile ma liter/dźwięków/sylab. Po ustaleniu poprawnych odpowiedzi, poproś uczniów, aby wymówili każdy dźwięk osobno. Gdy klasa je wymawia, pokazuj kolejne dźwięki za pomocą palców. Następnie poproś ochotnika, aby podszedł do tablicy, wymówił wszystkie dźwięki we właściwej kolejności jeszcze raz, jednocześnie wskazując je na tablicy. O nauczyciel posiada kopie tabeli dźwięków może prosić uczniów o powtórzenie tego zadania w grupach a następnie w parach. Inną wersją tego ćwiczenia jest powtórzenie powyższej procedury wykorzystując imiona uczniów.
5. Nauczanie akcentu, intonacji i mowy łączonej – przykłady ćwiczeń:
- Napisz na tablicy kilka trzysylabowych wyrazów (np. banana, cigatette, engineer). Poinformuj o trzech cechach akcentu: głośność, wysokość tonu, długość. Poproś uczniów o zaznaczenie akcentowanych sylab i poprawne wymówienie tych słów, pamiętając o akcentowaniu właściwej sylaby, redukując energię na nieakcentowanych sylabach. Następnie poproś uczniów, aby celowo akcentowali złe sylaby, aby zapamiętali różnicę pomiędzy poprawną formą a złą. Poproś trzech uczniów, aby wystąpili przed klasą. Każdy z uczniów przedstawia jedną sylabę. Uczniowie z sali dobrze lub źle wymawiają podane wyrazy. Uczniowie stojący przed klasą, siadają gdy sylaba którą reprezentują jest nieakcentowana, a stoją gdy jest. Następnie poproś uczniów, aby spróbowali wymówić te wyrazy, akcentując wszystkie sylaby a następnie nie akcentując żadnej. Tego typu ćwiczenia budują świadomość czym jest akcent, jak jego złe użycie może spowodować nieporozumienia.
- Poproś uczniów aby rytmicznie liczyli: 1-2-3-4. Całość powtarzamy kilka razy, aby utrwalił się rytm. Następnie w tym samym rytmie i tempie powtarzamy te liczby, wstawiając pomiędzy nimi następujące słowa:
- and a (…);
- and then a (…);
- and then put a (…);
- and then you put a (…).
Ćwiczenie to uczy rytmu języka i tego jak zmienia się wymowa poszczególnych słów przy mowie łączonej.
3. Wymów zdanie „What is the time?” jako /wosataim/. Poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy zapisał zdanie, które właśnie usłyszał, stosując poprawną pisownię. Wymawiaj to zdanie na różny sposób redukując nieakcentowane sylaby np./staim/ /wosthetaim/ /wotsataim/ /wostaim/. Poproś uczniów, aby zapisywali na tablicy to co słyszą, następnie wymawiaj wyjściowe zdanie ponownie i proś chętnych, aby wskazywali który sposób wymowy właśnie usłyszeli. To ćwiczenie również poszerza świadomość i wiedzę w jaki sposób łączona mowa wpływa na zmianę wymowy poszczególnych słów.
4. Podaj uczniom kilka dźwięków i poproś ich o ułożenie jak największej ilości słów w wyznaczonym czasie.
6. Podczas opowiadania historyjek/bajek należy:
- bardzo dobrze poznać i zrozumieć tekst, który chcemy przekazać,
- wybrać interesujący tekst o odpowiedniej długości (nie za krótki/długi),
- mówić z pasją,
- pamiętać o rytmie, intonacji wznoszącej i opadającej,
- pamiętać o właściwej głośności, szybkości, pauzowaniu, tonie i barwie głosu,
- być przygotowanym na to, że wydarzy się coś nieoczekiwanego, co pod żadnym pozorem, nie powinno nas wytrącić z równowagi, wręcz przeciwnie powinniśmy spróbować taką sytuację wpleść w opowiadaną historię,
- pamiętać o właściwym wyglądzie, mowie ciała, gestykulacji, mimice twarzy,
- mówić tak, aby nie narzucać się słuchającym,
- utrzymywać kontakt wzrokowy z publicznością,
- używać bogatego języka,
- nie tłumaczyć wszystkiego widzowi, zmusić go w ten sposób do aktywnego słuchania,
- obserwować nastrój publiczności, próbować dostosować się do niego,
- unikać tremy i zdenerwowania,
- wymyślić własne słowa, jeśli zapomnimy oryginalny tekst,
- wplatać w tekst powtórzenia, tak aby w pewnym momencie publiczność dopowiadała fragmenty tekstu,
- przygotować niezbędne rekwizyty/kostiumy.
7. Podczas z p. Underhillem poznałam ciekawe ćwiczenia, które może być przerywnikiem podczas trudnej lekcji:
- Prosimy uczniów o ustawienie się w kole. Dwie osoby wchodzą do środka otrzymują role (np. Romeo i Julia, robak i ptak, klient i sprzedawca, klient i właściciel pub itp.). Ich zadaniem jest wcielić się w przydzielone role i rozmawiać ze sobą w taki sposób, aby nie używać słowa np. z literą -s. Jeśli któraś z osób popełni błąd, osoba która to usłyszała mówi INSTANT DEATH i do koła wchodzi kolejna para. Wbrew pozorom jest to dość trudne zadanie i nie może być używane z uczniami na poziomie poczatkującym.
- Jedna osoba opowiada historyjkę, druga co jakiś czas pojedyncze słowa, które opowiadająca osoba, musi zręcznie wpleść w swoje opowiadanie.
Warsztat uczył w jaki sposób poprawnie sformułować pytania wiodące przy pracy nad projektem. Pytanie te są w pewnym stopniu parafrazą celów szczegółowych projektu, dotyczą jego sedna. Dobrze sformułowane zmobilizują uczniów do aktywnej pracy nad projektem i pomogą we właściwy sposób go przeprowadzić. Przed przystąpieniem do pracy nad projektem powinniśmy upewnić się, czy pytania sformułowane przez uczniów:
- są sformułowane „językiem ucznia” a nie „nauczyciela”?
- czy uczeń może znaleźć gotowe odpowiedzi w Internecie? (pytania powinny być oryginalne),
- czy powiązane są ze światem uczniów? (nie są dla nich zbyt abstrakcyjne),
- czy jest możliwość powiązania projektu z lokalnym kontekstem?
Dobrze postawione pytania wiodące można zakwalifikować do jednej z trzech poniższych trzech kategorii:
- filozoficzne pytanie / kontrowersyjna kwestia,
- analiza/badanie wybranego wydarzenia historycznego, okresu czasu, zjawiska naturalnego.
Zadanie nr. 1 dla uczniów:
Zakwalifikuj poniższe pytania do jednej z powyższych kategorii:
- Why did Henry VIII have so many wives?
- How can we improve interaction between students from different nationalities during free time?
- What/who is a hero?
- How can we design a board game to teach about UK history?
- When do we grow up?
- Why is the weather in the UK so bad in the summer?
- Do ghosts exist (in our school)?
- Why is English spelling so inconsistent?
- How can we create a collage that represents the different cultures in British society?
- Should everyone in the world speak English?
Jaki typ pytań najbardziej pasowałby do projektów, których produktem końcowym będzie:
- debata?
- list do ważnej osoby?
- schemat blokowy?
- film dokumentalny?
- quiz lub gra planszowa?
- książka z poezją?
Planując projekt z uczniami:
- zdecydujcie co będzie jego produktem końcowym,
- sformułujcie pytania wiodące,
- przeanalizujecie pytania wiodące (myślenie krytyczne), wprowadźcie niezbędne zmiany i poprawki,
- sformułujcie plan działania: lista rzeczy, których należy się dowiedzieć/zrobić,
- wprowadź niezbędne elementy języka, które są niezbędne uczniom do realizacji projektu,
- - wyposaż uczniów w niezbędne umiejętności do realizacji projektu,
- wykorzystaj wszystkie powyższe informacje, aby ustalić harmonogram realizacji projektu,
- przygotuj się do przeprowadzenia zajęć projektowych.
- www.bie.org/resources - strona internetowa Buck Institute for Education,
- https://www.youtube.com/watch?v=7PhVEoAeWbk – webinar na temat pytań wiodących,
- www.edutopia.org/blog/pbl-how-to-write-driving-questions-andrew-miller
Niniejsza strona powstała w ramach upowszechniania i promocji realizacji projektu pt. "Dobrą zmianę zaczynamy od siebie!", który był realizowany w Zespole Szkół w Burzeninie od 14 czerwca 2016 roku do 15 czerwca 2018 roku.
Publikacja została zrealizowana przy wsparciu finansopowszewym Komisji Europejskiej. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko jej autorów i Komisja Europejska oraz Narodowa Agencja Programu Erasmus+ nie ponoszą odpowiedzialności za jej zawartość merytoryczną. PUBLIKACJA BEZPŁATNA.
Autorem strony jest szkolny koordynator projektu Erasmus + "Dobrą zmianę w naszej szkole zaczynamy od siebie!" , nauczyciel języka angielskiego w Zespole Szkół w Burzeninie - Renata Szwed.
Publikacja została zrealizowana przy wsparciu finansopowszewym Komisji Europejskiej. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko jej autorów i Komisja Europejska oraz Narodowa Agencja Programu Erasmus+ nie ponoszą odpowiedzialności za jej zawartość merytoryczną. PUBLIKACJA BEZPŁATNA.
Autorem strony jest szkolny koordynator projektu Erasmus + "Dobrą zmianę w naszej szkole zaczynamy od siebie!" , nauczyciel języka angielskiego w Zespole Szkół w Burzeninie - Renata Szwed.